Na 4 urodziny Tymek dostał między innymi aparat :) Gadał o nim nieustannie od paru miesięcy, także był on dosłownie spełnieniem marzeń :)
Obserwując niektóre ze zdjęć które wykonał, uderza mnie sposób w jaki to on widzi otaczający go świat...

I za nami 2 miesiąc życia Franusia :)
Gdyby nie skoki rozwojowe i towarzyszące im potrzeby noszenia, lulania, oraz pobudki co godzinne w nocy można by rzec że Franuś jest dzieckiem idealnym :) Ale że dzieci idealnych nie ma...to cieszy nas wszystko to co mamy w naszej codzienności wraz z Frankiem :)

Franusiowy drugi miesiąc :
- jestem coraz bardziej towarzyski :) Uśmiecham się do każdej osoby która trzyma mnie na rękach, bądź podchodzi by ze mną "porozmawiać" :)
- Uśmiechy...o właśnie, te sprzedaje od samego rana, najbardziej jednak buzia rozpromienia mi się na widok mamy oraz Tymka, on ma zawsze coś ciekawego do opowiedzenia ;)
- zaczepiam wszystkich swoim słodkich gruchaniem, gugam na całego i to coraz głośniej
- a bawić najbardziej lubię się sam na macie czy to w łóżeczku gdzie są moje grzechotki, zaczepiam je sobie rączkami wprawiając je w ruch i...znów mi się buźka rozpromienia :)
- polubiłem również wreszcie kąpiele, gdy tata mnie kąpie już nie krzyczę, teraz już rozumiem że moje rączki to są MOJE rączki i nie odczuwam już strachu gdy jestem w wanience, a wręcz odprężam się :)
- jestem również małym siłaczem, główkę trzymam już stabilnie- no dobra czasem mi ucieknie, ale i tak wszyscy podziwiają jaki jestem silny :) mama mówi że trochę zwariowałem bo gdy leżę na jej kolanach buźką do niej to próbuję sam główkę dźwigać do siadania, ale ponoć tak jeszcze robić nie mogę...hm, dlaczego?
- lubię spać...oj bardzo lubię, ale najbardziej to jednak w chuście gdy mnie mama nosi, oraz w nocy obok mamy mamy...ogólnie jestem małym przytulaskiem mamy :)
A to ja 2 miesięczny Franek :)

...z jednej matki i jednego ojca.
Tak podobni, a tak różni jednocześnie.

Od kiedy Franek pojawił się na świecie, wszyscy w tym i ja, przyznaję się bez bicia, szukają w nim podobieństwa jak i różnic do Tymka.
I jak dla mnie to dziubki mają bardzo podobne.

Ale zachowanie, "obsługa" Franka jest uuu...zupełnie inna od tego które sprezentował ( taaak, nie można tego inaczej określi, bo było to złote dziecko) nam Tymek.
Tak więc, przy Franku odkrywam opatulanie dziecka, odkrywam że dziecko może chcieć abym z nim tańczyła i będzie przy tym milknąc w sekundę. Odkryłam że spacery wcale nie muszą być sielanką, a mogą być okupione płaczem...bo są o godzinę za wcześnie.
Odkryłam również czym są kolki- na szczęscie już o nich zapominamy ( tfu, tfu!)

I pomimo tego, że zmęczona jestem przeokrutnie a posta tego piszę patrząc ledwo na oczęta me, cieszę się że synowie moi się tak różnią...bo Tymek jest jedyny w swoim rodzaju. W swej delikatności, wrażliwości jak i w swej wyobraźni i spojrzeniu na świat.

No taka matka wariatka ;)
Znów na dni parę zapomniałam o aparacie, a gdy sobie przypomniałam, to nie potrafiłam przestać robić zdjęć mojemu krasnalowi małemu ;)
Jutro plan na zrobienie zdjęć Tymkowi podczas jego ostatnio ulubionej formy spędzania czasu- prac ogrodowych :)

A u nas choroba, goni chorobę.
Ale zwalczymy ten katar.