6.00 rano (!!)
"buuu, mama! buuu mama!!!" + dźwięki bliżej nieokreślone które mają wskazywać na podenerwowanie pierworodnego mego.
I nic że szczebelki ma wyjęte by mógł sam do nas przyjść i wgramolić się pod nasza kołdrę.
Nie.
Widok poczochranej, niewyspanej, poirytowanej mamy o 6.00 rano to najpiękniejszy widok jakiego mógł nasz syn sobie zażyczyć.
6.10
"Mama baka!! Kubu baka!" mamaaaaaa
Przykryty swoją kołderką, moją kołdrą ogląda jak co dzień rano Kubuś Puchatek i Hefalumpy.
6.30
"Tata ata bam!tata? tata! tataaaa? mamaaaa? ata! ijo ijo ijo. O baka!"
czyli jak urozmaicić sobie oglądanie bajki o poranku? najlepiej wytargać wszystkie swoje autka na łóżko rodziców i robić wyścigi .
7.00
"mamaaaa? mama? ...mama!!! "
-Tymeczku co byś chciał? mama próbuje spać...
-mama!!
- Tymeczku co byś chciał?
-mama!! i pisk i krzyk i foch z rzucaniem się na podłogę
....
-Tymeczku?
-mama...meko chce"

Foch od rana musi być, no musi.

7.10
"mamaaa? meko...chce"

czyli robimy dolewkę

7.30
"-mama?
-słucham kochanie?
-mama...kokam
-ja ciebie kochanie również kocham"
i najsłodszy buziak pod słońcem :)

8.00
Tak wstaję o 8.00 bywa i że o 9.00...ale co z tego, skoro od 6.00 mój 2 latek  dba o to bym przypadkiem za mocno nie zasnęła...Między 8.00 a 9.00 najczęściej czytamy jeszcze "baka loko" i inne wiersze.

i uwierzcie mi...każdego dnia mam do małego coraz więcej cierpliwości.

Nie wiem jakim cudem.

Bo ja kocham spać.

* kto odgadnie wszystkie zwroty Tymkowe? ;)

Nie od dziś, nie od wczoraj, lecz od jakiegoś czasu nosiłam się z zamiarem usunięcia wszystkich dodanych przeze mnie postów.
Będą pytania, dlaczego.
A no dlatego że wiem już chyba pomału w jakim kierunku chciałabym by blog poszedł, stare notki uniemożliwiały mi rozpoczęcia pisania na blogu.
Jak taki mały smrodek ciągnęła się za mną myśl, że przecież miałam pisać regularnie a tu kicha.
Tak więc będę pisać regularnie od teraz :)

A w jakim kierunku chcę by poszedł blog?
Przede wszystkim będę chciała pokazać Wam że można wychować fajnego małego faceta, bez tego całego eko świrowania, bez super hiper drogich zabawek, bez wyjazdów do tropików. Mając za to wszystko to co matka mieć powinna do swego dziecięcia...ogrom miłości...a w naszym przypadku wielką walizę cierpliwości.
O tak, bo to będzie przede wszystkim blog o tym jak radzić sobie z małym buntownikiem mającym lat 2.
Będzie trochę muzyki- bo bez muzyki nie potrafię egzystować.
Będzie trochę marudzenia- bo to taka nasza trochę narodowa cecha, którą ja w sobie doskonale rozwinęłam.
Będzie trochę o ubraniach- bo lubię młodego ładnie i modnie ubrać ;)
Będzie trochę o rodzinie- bo że jako ja pochodzę z tej rozbitej, to moja własna, prywatna pełna rodzina jest dla mnie stworem nieznanymi każdego dnia oswajam go coraz bardziej;)
No o nas będzie, no ;)