No to sobie chorujemy...
Tymek na antybiotyku, ja zapijam się Prenalenem...
I oby prędko dziadostwo od nas poszło.

Może obecność Tymkowa w domu mnie nieco zmotywuje to zrobienia nowych zdjęć, bo chęci coś ostatnio mi brakuje.

W dniu wczorajszym spakowałam nas do torby- plus pełno rzeczy zabranych jeszcze do rąk ;)
I wyruszyliśmy w kierunku Sosnowca, na naszą sesję ciążową...w tej ciąży obiecałam sobie że szewc bez butów chodzić nie będzie i zrobimy sobie profesjonalną sesję u jednej z moich bliskich koleżanek fotografek :)
Olga nie dość że nas ugościła, okiełznała moich dwóch maruderów, nakarmiła to i zrobiła nam przepiękne zdjęcia :) Póki co mam tylko małą zapowiedź naszej sesji, ale kto jak kto ja doskonale rozumiem że na piękną pamiątkę warto poczekać :)
autor zdjęć: Olga Gajocha

"Dobranoc mama, dobranoc braciszku"
Jest i buziak "wieeeelki" dla mamy
i nieco mniejszy dla brata :)
( tata niestety dzisiaj do późna w pracy, bo normalnie to on zgarnia największego i najdłuższego wieczornego buziola)

Bajka przeczytana, w połowie już zauważyłam że oczka ma zamknięte blondynek mój, ale tak jak zawsze doczytałam dobranockę do końca i po ciuchu wymsknęłam się z jego pokoju...

...i tak siedzę sama i rozmyślam, jak ten czas ucieka.
Dopiero co był moim maleńkim, bezbronnym zupełnie zależnym ode mnie noworodkiem...a teraz?
Teraz wstaje rano pierwszy z pytaniem na ustach "mogę już wstać?"
Do przedszkola biegnie w podskokach, na szybko dając mi buziaka, bo przecież już czekaja na niego koledzy i zabawki...
Po południami wita się ze mną z tą swoją rozbrajającą szczerością i radością na twarzy...
Codziennie zaskakując mnie nową umiejętnością, nowym słowem, nowym pomysłem, nową zabawą jaką wymyślił...
a potem przychodzi wieczór...
i znów kolejne
"Dobranoc mama, dobranoc braciszku"

Kochany mój :)

A u nas zmian sporo.

Za mną intensywny sezon ślubny, ogrom GB zdjęć które trzeba teraz opracować i oddać parom młodym.
Wiele nowych twarzy spotkanych na mojej drodze, każda z nich dodała małe "coś" dla mnie, naszej rodziny...

Tymek- przedszkolak! Przekochana gadułka, mające swoje małe humorki, kochająca nas tak że już chyba bardziej nie można.
Co wieczorne wycieczki do naszego łóżka "mama głaskaj mnie, daj rączkę o tu" i pobudki z widokiem na mojego kochanego blondynka...

Nowy dom, który nadal potrzebuje dopieszczenia, czasu- którego nam wiecznie brakuje..ale cieszy, niezmiernie cieszy. I daje ogrom szczęścia....i nadziei.

24.10.2015...niecały rok do naszego wielkiego pięknego dnia :)

I najważniejsza zmiana...brzuszkowy lokator. Za nami 23 tygodnie  brzuszkowego bycia razem, rozkoszowania się tym cudownym, niepowtarzalnym stanem. odkrywaniem go na nowo :)

I moje mocne postanowienie by wreszcie spisywać wszystko to co dla nas ważne, wyjątkowe...wszystkie myśli, które kłębią się po zakamarkach umysłu.
A i może wreszcie zmobilizuję się do częstszego wyciągania aparatu w warunkach domowych by uwieczniać również i nas na fotografiach ;)